น้ำในปอดและการติดเชื้อหลังผ่าตัดไส้ติ่งแตก

โรคและอาการ
,
1

เชื้อไวรัสจากไข้หวัดใหญ่สายพันธุA สามารถตรวจเพาะเชื้อในแลปได้ไหม

2

เชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A สามารถตรวจและเพาะเชื้อในห้องปฏิบัติการได้ค่ะ การตรวจหาเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่นั้นมีหลากหลายวิธีที่ใช้กันในวงการแพทย์ เพื่อช่วยในการวินิจฉัยโรคอย่างแม่นยำและรวดเร็ว ซึ่งวิธีต่างๆ มีดังนี้ค่ะ:

  1. การตรวจด้วย RT-PCR (Reverse Transcriptase Polymerase Chain Reaction)

    • เป็นวิธีที่มีความไวและแม่นยำสูง ใช้ตรวจหา RNA ของไวรัสโดยตรง
    • มักใช้เป็นมาตรฐานในโรงพยาบาลหรือห้องแลปใหญ่
    • สามารถบอกได้ว่าเป็นไวรัสสายพันธุ์ A หรือสายพันธุ์อื่น

  2. การเพาะเชื้อในเซลล์ (Viral Culture)

    • เป็นขั้นตอนที่ใช้ตรวจหาไวรัสโดยการเพาะเลี้ยงในเซลล์ของมนุษย์หรือสัตว์
    • ขั้นตอนนี้ใช้เวลาหลายวัน แต่สามารถบ่งบอกลักษณะของไวรัสได้ดี
    • วิธีนี้นิยมใช้ในห้องปฏิบัติการที่ทำการวิจัยหรือในสถานการณ์ที่ต้องการข้อมูลเชิงลึก

  3. การตรวจหาแอนติเจน (Rapid Antigen Test)

    • เป็นวิธีการตรวจที่รวดเร็วและสะดวก ใช้สำหรับคัดกรองในกรณีเร่งด่วน
    • อย่างไรก็ตาม ความแม่นยำอาจน้อยกว่า RT-PCR

เนื่องจากเชื้อไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A มีการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมบ่อยครั้ง การติดตามและตรวจสอบไวรัสในชุมชนจึงเป็นสิ่งสำคัญค่ะ หากคุณมีข้อสงสัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีการตรวจหรืออาการที่เกี่ยวข้อง ควรปรึกษาผู้เชี่ยวชาญหรือแพทย์เพื่อคำแนะนำที่เหมาะสมค่ะ

3

ก่อนหน้า1อาทิตย์คนไข้ติดเชื้อไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์A หลังจากนั้นก็มีอาการพบว่าเป็นไส้ติ่งแตก และหลังผ่าตัดไส้ติ่งแตกมาได้2อาทิตย์ คนไข้มีอาการปวดใต้ราวนมขวา โดยเฉพาะตอนลุกขึ้นมานั่ง จึงไปหาหมอ พอเอกซเรย์แล้วจึงได้เจอน้ำในปอด และผลเลือดมีการติดเชื้อ หมอจึงนำไป ct scan แต่ก็ไม่พบอะไร จึงได้ทำการเจาะน้ำในปอดไปตรวจ เจอเชื้อแบคทีเรีย แต่ก็ไม่ทราบอีกว่าเป็นเชื้อแบคทีเรียตัวไหน จึงไม่สามารถรู้ได้ว่าต้องใช้ยาอะไรรักษา คำถามคือต้องรักษายังไง แล้วคนไข้เป็นอะไรกันแน่ น้ำในปอดมาจากไหน

4

ผู้ป่วยในสถานการณ์นี้ดูเหมือนจะมีปัญหาสุขภาพที่ซับซ้อนและเชื่อมโยงกันหลายประการค่ะ ดังนั้น การวิเคราะห์และวางแผนการรักษาจะต้องพิจารณาจากข้อมูลที่ละเอียดที่สุด อย่างไรก็ดี เราสามารถประเมินเบื้องต้นเกี่ยวกับสิ่งที่อาจเป็นไปได้ดังนี้ค่ะ:

1. น้ำในปอดมาจากไหน?

  • การติดเชื้อในกระแสเลือด (Bacteremia): เนื่องจากผู้ป่วยมีประวัติการติดเชื้อแบคทีเรีย (อันเกี่ยวข้องกับไส้ติ่งแตก) เชื้ออาจแพร่เข้าสู่กระแสเลือดและแพร่สู่ปอด ซึ่งเป็นหนึ่งในสาเหตุของน้ำในปอด (Pleural Effusion)
  • ภาวะหลังผ่าตัด (Post-Surgical Complications): ไส้ติ่งแตกและติดเชื้ออาจทำให้เกิดการสะสมของหนองหรือการติดเชื้อที่กระจายในอวัยวะอื่น เช่น ปอดในกรณีนี้
  • ภาวะแทรกซ้อนจากไข้หวัดใหญ่: ในบางกรณี ไข้หวัดใหญ่อาจส่งผลให้เกิดปอดบวมรองและทำให้น้ำในปอดสะสมโดยเฉพาะในผู้ที่มีภูมิคุ้มกันอ่อนแอ

2. การรักษาควรทำอย่างไร?

  • การเจาะน้ำในปอด (Thoracocentesis): เพื่อระบายของเหลวและส่งตรวจหาเชื้อแบคทีเรีย ตัวนี้จะช่วยลดแรงดันในปอดและบรรเทาอาการของผู้ป่วยได้
  • การใช้ยาปฏิชีวนะ: ถึงแม้ยังไม่ทราบเชื้อแบคทีเรียที่แน่ชัดจากการเพาะเชื้อ แพทย์มักเริ่มต้นด้วยยาปฏิชีวนะชนิดที่ครอบคลุมกว้าง (Broad-Spectrum Antibiotics) ไปก่อน เช่น Piperacillin-Tazobactam หรือ Carbapenem โดยปรับเปลี่ยนตามผลแลปในภายหลัง
  • การติดตามอาการร่วมกับอิมเมจจิ้ง: เช่น การทำ CT Scan หรือการเอกซเรย์ซ้ำ เพื่อดูว่าอาการดีขึ้นหรือไม่หลังการดูแลในขั้นต้น

3. ผู้ป่วยอาจเป็นอะไรกันแน่?

  • จากข้อมูล อาการที่พบบ่งชี้ถึงความเป็นไปได้ของ Empyema (ภาวะหนองในโพรงเยื่อหุ้มปอด) ซึ่งมักเกิดขึ้นในผู้ที่มีประวัติการติดเชื้อรุนแรงและมีน้ำในปอดแบบมีการติดเชื้อร่วม
  • หรืออาจเป็น ภาวะติดเชื้อในร่างกาย (Sepsis) ที่กระจายเชื้อเข้าสู่ปอดจนทำให้เกิด Pleural Effusion ร่วมกับภาวะอักเสบเรื้อรัง

ดังนั้น การวินิจฉัยเพิ่มเติมโดยใช้การเพาะเชื้อ (Culture) และการตรวจหาเชื้อที่แน่ชัด รวมไปถึงการปรับเปลี่ยนยาให้เหมาะสมเป็นสิ่งที่สำคัญในกรณีนี้ค่ะ การรักษาน้ำในปอดจะแสดงผลได้อย่างชัดเจนเมื่อสามารถควบคุมต้นเหตุที่แท้จริงของอาการได้ค่ะ