การติดต่อและแพร่กระจายของโรคคางทูม

คางทูมติดต่อได้อย่างไร?

โรคคางทูมเกิดจากเชื้อไวรัส Mumps ซึ่งติดต่อได้ง่ายผ่านการแพร่กระจายทางการหายใจและการสัมผัสน้ำลายของผู้ติดเชื้อค่ะ โดยวิธีการติดต่อที่พบได้บ่อยมีดังนี้

  • การไอหรือจาม: ละอองฝอยที่มีเชื้อไวรัสสามารถแพร่กระจายเข้าสู่ทางเดินหายใจของคนที่อยู่ใกล้ค่ะ
  • การใช้สิ่งของร่วมกัน: เช่น แก้วน้ำ ช้อนส้อม หรือผ้าเช็ดหน้า ที่ปนเปื้อนน้ำลายของผู้ติดเชื้อค่ะ
  • การสัมผัสโดยตรง: เช่น การจูบ หรือสัมผัสน้ำลายหรือเมือกจากจมูกของผู้ติดเชื้อค่ะ

ระยะที่ผู้ป่วยมีโอกาสแพร่เชื้อมากที่สุดคือประมาณ 2 วันก่อนเริ่มมีอาการบวมที่ต่อมน้ำลาย จนถึง 5 วันหลังเริ่มมีอาการค่ะ ซึ่งในช่วงนี้การอยู่ใกล้ผู้ป่วยโดยไม่มีการป้องกันก็เพิ่มความเสี่ยงสูงมาก การป้องกันสามารถทำได้ด้วยการฉีดวัคซีน MMR (ป้องกันคางทูม หัด และหัดเยอรมัน) รวมถึงการล้างมือบ่อย ๆ และหลีกเลี่ยงการใช้สิ่งของร่วมกับผู้อื่นค่ะ

ในกรณีที่มีการแพร่เชื้อในครอบครัวหรือโรงเรียน สิ่งสำคัญคือการแยกผู้ป่วยออกจากคนอื่นในช่วงเวลาที่ติดต่อได้ง่าย การรักษาโรคคางทูมเน้นไปที่การบรรเทาอาการ เช่น พักผ่อน ดื่มน้ำมาก ๆ และรับประทานอาหารอ่อน ๆ เพราะยังไม่มีการรักษาที่กำจัดเชื้อไวรัสโดยตรงค่ะ การป้องกันจึงเป็นวิธีที่ได้ผลดีที่สุดค่ะ